Pierwszy wpis przed naszą dziewiczą wyprawą do Ameryki Południowej.
Chile, Argentyna, radość.
A zatem, jest nas troszkę w porywach do dziesięciu, w tym jedna dzielna kobieta. Wstępnie, bo skład może jeszcze ulec zmianie. W końcu ruszamy dopiero w lutym. E tam, już w lutym!
Nie znam nikogo poza Łukaszem Łagożnym, z którym razem w towarzystwie mojego ziomka Łukasza Gieltowskiego wchodziliśmy na Elbrus. Tym bardziej cieszę się na tak liczną ekipę.
Na razie mniej ambitnie niż to miało miejsce w przypadku wyprawy kaukaskiej, bo drogą bardziej ludną. Z drugiej jednak strony dotarcie do kolejnych baz, wspinanie się na poszczególne wysokości no i sama góra wydają się być trudniejsze. Tak wynika z kilku relacji internetowych, które ostatnio przeczytałem. W każdym razie bez podjazdów i zjazdów. Ciała i umysły w wędrówce z przeszkodami. Lepiej być naprawdę nie może.
Jest wśród nas kilka bardzo zżytych z górami osób, które w tym temacie wiedzą już sporo. Jest też kilku amatorów, którym po prostu zachciewa się od czasu do czasu gdzieś wleźć.
Na koniec polecam fotoblog autorstwa Łukasza Gieltowskiego, z którym wspólnie zmierzaliśmy na szczyt Elbrusa na przełomie czerwca i lipca tego roku: http://elbrus2009.wordpress.com/
a także stronę Łukasza Łagożnego:
www.lagozny.pl
